Intuïtie

Grappig eigenlijk. Ik krijg al weken op verschillende manieren hints dat ik iets moet schrijven over intuïtie, terwijl dat eigenlijk pas helemaal onderaan mijn to do-lijstje staat. Zo vertelde een vriendin van me laatst hoe graag ze haar intuïtie meer zou willen ontwikkelen maar dat ze niet weet hoe daar aan te beginnen en dat ze eigenlijk zelfs geen idee heeft wat intuïtie nu precies is. Ook elke keer als ik mij achter mijn pc zet, krijg ik de duidelijke ingeving dat ik éérst iets over intuïtie moet doen. Of ik luister naar een interview en schijnbaar toevallig komt het onderwerp op intuïtie en hoe belangrijk het is. Hoe veel meer mensen dit zouden moeten leren ontwikkelen en hoe het de hele toestand van wat er allemaal gaande is in de wereld zou ten goede komen. Enz...

Maar dan begin ik meten te denken: ‘eigenlijk moet ik éérst dit of dit product nog afwerken’ of ‘nee; het is nog veel te vroeg om daar iets zinnigs over te kunnen schrijven, daar kan ik het in dit stadium alleen irl over hebben’ of ‘dat gaat me nu veel te veel afleiden van wat ik eigenlijk op mijn planning had staan’ of, in het geval van mijn vriendin: gewoon een freeze-reactie :s

En zijn het eigenlijk niet allemaal freeze-reacties? Want uiteindelijk gebeurde er dus in alle bovenstaande gevallen gewoon helemaal niks...

Maar eigenlijk gaat het daar dus net over, over intuïtie en wat je er dan mee moet. Hoe belangrijk het is om toch naar die hints te luisteren, ook al heeft je rationele ik massa’s redenen om dat niet (meteen) te doen. Meteen? Ja, eigenlijk wel, omdat je dan momentum creëert, omdat dan, juist op het moment van de ingeving, de energie ‘goed zit’. Het werkt als een soort hefboom. Ja, je kunt natuurlijk je acties uitstellen en ja, ze doén is belangrijker dan ze metéén doen, maar als je metéén handelt creëer je dus een soort hefboomeffect, waardoor wat je van plan was misschien toch net iets gemakkelijker gaat, of zelfs gewoon meer zin heeft. Ook al zie je het niet meteen. Want daar gaat intuïtie natuurlijk ook over: vertrouwen op iets wat je misschien niet meteen ziet, waarvan het nut je misschien pas (veel) later duidelijk zal worden. Hm… best wel een uitdaging voor iemand zoals ik ;)

Toch is dit vertrouwen een heel belangrijk aspect in intuïtieve ontwikkeling. De meesten van ons hebben een zeer dubieuze relatie met hun intuïtie of hun eigen innerlijk weten zoals ik het ook soms noem. We leren al van kleins af dat ons rationele brein (linker hersenhelft) de beslissende stem moet hebben in wat ‘waar’ is en wat ‘niet waar’ (zie ook post over puppy-brein). Als je bv een intuïtief gevoel hebt bij een bepaalde situatie of persoon (rechter hersenhelft), gaat je linkerbrein achteraf heel netjes analyseren of je intuïtie gelijk had of niet. En dat is een goed ding! Alleen zijn we gewend om meer waarde te hechten aan deze rationele kant, om het uiteindelijke oordeel daar te leggen. Terwijl beide hersenhelften in wezen uiteraard gelijk zijn.

Even uitleggen. Stel, je ontmoet iemand waar je intuïtief meteen een slecht gevoel bij krijgt. Later blijkt dat het toch een aangename ontmoeting was. Conclusie van het linkerbrein: ‘zie je wel, mijn intuïtie had ongelijk, er was niks aan de hand’. Maar… wat als die persoon net daarvoor een conflict had met iemand anders? Of dat een familielid ernstig ziek is, of dat ie net ontslagen werd, of… Deze 'verstoorde' energie gaat een beetje empathisch persoon meteen oppikken! En meestal is dit dus in de vorm van een ‘gevoel van onbehagen’. Dan 'klopte' je intuïtie dus toch, alleen was de betekenis die je er misschien aan gaf niet de juiste... Toegegeven, het blijft allemaal nogal vaag en jaja, zo kun je alles verklaren… Maar doe je jezelf dan niet een beetje onrecht aan? En als beide hersenhelften gelijkwaardig zijn, waarom ze dan ook niet zo gebruiken? Kijk eens hoe véél meer potentie je zou kunnen krijgen als je plots ook gebruik kunt gaan maken van de andere HELFT van je brein?

Dus hoe ga je hier dan mee om? Ik zou zeggen: laat ze gewoon samenwerken! Om bij het voorbeeld te blijven: stel je ontmoet iemand waar je een onbehaaglijk gevoel bij krijgt. In plaats van bang af te wachten hoe dit gaat uitdraaien, je afvragend of je intuïtie klopt (waarmee je meteen een deel van je kracht weggeeft), neem er gewoon notie van. Erkén het gevoel, dat het zo IS, maar weet ook dat je niet noodzakelijk de reden hiervoor kent. En zet dan je linkerhersenhelft aan het werk om alert te blijven voor signalen waar dit onbehagen vandaan zou kunnen komen (neem je kracht terug!). Stel desnoods open en bloot een vraag, zoals bv ‘je ziet er wat verstoord uit, is er iets waarmee ik kan helpen?’. Want geloof mij, je intuïtie kan een héél sterke bondgenoot zijn ;)

Maar geef jezelf tijd! Dit is minstens even belangrijk. Zie het als een nieuwe relatie die je opbouwt. Als je iemand nieuw leert kennen ga je waarschijnlijk ook niet meteen je hart open en bloot op tafel leggen. Zoiets kost tijd, wederzijds respect en het langzaam opbouwen van vertrouwen. Een goed begin is: 1. je gewààr worden van de zachte, innerlijke signalen die je krijgt, en 2. daar waar het niet te spannend is, er metéén naar te handelen. Zo geef je jezelf ook het signaal dat je bereid bent te luisteren en dat je je ingevingen vanaf nu ook serieus wilt nemen. Dat zou je ook graag hebben in een nieuwe relatie, niet? Dat er naar je geluisterd wordt en dat je serieus wordt genomen? ;)

Begin zoals altijd héél klein en positief: heb je plotse zin in een speciaal soort fruit of krijg je de ingeving om een bepaald kruid toe te voegen aan je lievelingsgerecht? Doen. Valt je oog in het voorbijgaan op de titel van een boek? Neem het even op en sla een bladzijde open, wie weet welke boodschap erin staat ;) Heb je een ingeving om iets blauws te dragen ipv het groene t-shirt dat je had klaargelegd? Doen (later meer over de werking van kleuren!). Heb je een plotse gedachte aan iemand die je al lang niet meer gesproken of gezien hebt? Neem contact op. Krijg je tientallen hints om een blog te schrijven over intuïtie ipv de 101 andere dingen te doen die op je to do-lijstje staan? Kies toch voor je blog ;)

Ik ben er ondertussen al helemaal van overtuigd dat tenminste één iemand die dit zal lezen er iets aan zal hebben ;)

Welke signalen heb jij genegeerd de laatste tijd? Zou je het aandurven om hier toch een (kleine) stap in te nemen?

Ik wens je een fijne dag met je nieuwe empowerde zelf! Maak er een mooie relatie van :)

Bregje