Heb je al eens gemerkt hoe je sommige woorden bijna letterlijk kunt proeven? Hoe sommige woorden bijna fysiek kunnen binnenkomen bij ruzies of bij het horen van conversaties op tv of irl? Maar ook hoe woorden van liefde je hele lijf kunnen doen tintelen? Hoe het eenvoudig uitspreken van je naam door jezelf of een ander, meteen een resem van gewaarwordingen teweegbrengt, positief dan wel negatief?
Er zit heel veel kracht in woorden. Uiteraard is de intentie waarmee ze worden uitgesproken van heel groot belang, maar ik wil het nu eigenlijk over de woorden zelf hebben. Omdat dit dikwijls vergeten wordt. Omdat het zoveel verschil zou kunnen maken als we allemaal wat bewuster zouden omspringen met hetgeen we de wereld insturen, bewust of onbewust.
Uit communicatie-onderzoek blijkt dat woorden de minst effectieve wijze van communiceren zijn. Als mensen met elkaar praten wordt het grootste percentage van de boodschap non-verbaal overgebracht. Onze woorden moeten al goed onze gezichtsuitdrukking en lichaamstaal matchen wil de gesproken boodschap, juist overkomen. Toch zijn (vooral negatieve) woorden heel effectief in iets anders: het stimuleren van bepaalde delen van de hersenen door het vrijgeven van neurotransmitters. En dit dus zelfs dikwijls geheel los van de context!
Het probleem is dat ons onbewuste enerzijds de informatie in stukjes knipt en anderzijds de aangeleerde connotaties erbij ook onthoudt. Bovendien is ons ‘reptielenbrein’ zo afgesteld dat we signalen van potentieel ‘gevaar’ snel oppikken. Zo komt er bij bepaalde woorden, ook als ze met een minder negatieve intentie uitgesproken worden, toch een aantal reacties op gang via de afgescheiden neurotransmitters die dan op hun beurt je lichaam gaan beïnvloeden.
Het viel me voor het eerst op tijdens onze familiebijeenkomsten. Wij hebben een behoorlijk hechte familie en tijdens de familiefeesten was het de gewoonte dat de kinderen zich afzonderden en met toneelstukjes of andere leuke dingen weer tevoorschijn kwamen. Het viel me op dat er regelmatig, bijna liefdevol het woord ‘rotkinderen’ viel. Lachend en absoluut liefdevol en grappig bedoeld! Maar het kwam bij mij telkens binnen als een mokerslag… Toegegeven, ik ben een beetje overgevoelig ;) maar toch bleef het me maar storen en zelfs nu ik het schrijf knijpt mijn maag samen. Ik heb het lang bij mezelf weggeduwd: dit was toch wel een belachelijke reactie van mij en al helemaal als ik er ook nog eens iets van zou zeggen.
Pas toen ik mij in energetisch werk, neurologische processen en neuro-coaching ging verdiepen, realiseerde ik me dat mijn overdreven reactie misschien toch niet zo overdreven was. Natuurlijk was het bij mij absoluut uitvergroot maar bottom-line is dat het bij anderen ook zo werkt, zij het dan doorgaans wat minder uitvergroot ;) en misschien ook meer onbewust. Het zette me in ieder geval aan het denken over de kracht van woorden.
In ruzies laat ik mij soms nogal eens gaan (mea culpa), maar doorgaans probeer ik er de laatste jaren toch op te letten welke woorden ik gebruik en probeer ik te voelen, proeven, waar en hoe en of het binnenkomt. Zodat ik kan bijsturen indien nodig. Probeer het maar eens uit: de volgende keer dat je een positief dan wel negatief beladen woord gebruikt, let eens op het effect, bij jou en de ander. Of beter nog: in het tweede geval, kies een ander woord ;)
En dan is er nog je naam… Dat is ook een woord! Al eens opgevallen hoe je gemakkelijk in koosnaampjes vervalt bij liefdevolle contacten terwijl je de naam gaat noemen in meer serieuze situaties? Wat zeiden je ouders bv als je iets had uitgestoken? Heel dikwijls is dat dus je naam. En wat zeiden ze als je iets liefs had gedaan? Heel dikwijls is dat een koosnaampje of verkleinwoord van je naam. Hm…
Hoe spreek jij je naam uit, al eens op gelet? Vind je het leuk om iemand anders je naam te horen zeggen? Of voel je je dan toch een beetje betrapt alsof je iets hebt uitgestoken? Welke gevoelens roept het bij je op? Zelf heb ik me er lang toch wat ongemakkelijk bij gevoeld, alsof ik er niet helemaal mocht zijn (maar dat is dan weer mijn verhaal) ;)
Tot ik iemand hoorde zeggen: spreek je naam eens uit als was je een bloem! Een beetje gek? ;) Probeer het maar eens en laat me weten wat het met je doet!
Bregje!! :)
Comments